Dużą grupą osób, która mają trudności z rozumieniem mowy szczególnie w hałasie są osoby w starszym wieku z tzw. Presbyacusis, czyli niewielkim fizjologicznym niedosłuchem odbiorczym związanym z wiekiem.

Trudności te nasilają się, gdy niedosłuchowi związanemu z wiekiem towarzyszą łagodne zaburzenia poznawcze lub choroba Alzhaimera.

Cechą charakterystyczną niedosłuchów u osób w starszym wieku jest, obok obniżonej głośności dźwięków także ich zniekształcanie; nawet jeśli osoba starsza słyszy słowa, to ich brzmienie jest “zmienione” niewyraźne. Te zniekształcenia niestety nie mogą być w całości skompensowane za pomocą aparatów słuchowych. Bezpośrednio po założeniu aparatu pacjent podaje, że słyszy głośniej, ale niewyraźnie. W takich sytuacjach jak pokazały badania korzystny efekt po zaprotegowaniu można osiągnąć poprzez usprawnienie wyższych funkcji słuchowych za pomocą aktywnego treningu słuchowego.

Niezadowalające efekty korzystania z aparatu słuchowego dotykają szczególnie osoby, które dłuższy czas funkcjonowały z niedosłuchem i nie zdecydowały się na aparaty słuchowe - doszło wtedy do tzw. deprywacji słuchowej, czyli zmian na poziomie neuronalnym zachodzących wtedy, gdy neurony nie otrzymują bodźców zmysłowych i nie są używane. Następuje wówczas zanik istniejących połączeń neuronalnych oraz zanik samych neuronów.

Osoby, które korzystają z aparatów słuchowych a mimo to nie są w pełni usatysfakcjonowane z ich efektów mogą rozpocząć trening słuchowy, który wpłynie na:

• lepsze rozumienie mowy
• łatwiejsze komunikowanie się w codziennych sytuacjach, kiedy prawie zawsze mowie towarzyszą zakłócenia, hałas
• lepsze rozumienie, gdy ktoś mówi szybko lub niewyraźnie
• rozumienie, kiedy jednocześnie mówi kilka osób
• rozumienie w miejscach trudnych akustycznie jak supermarket, środki komunikacji, na ulicy