Profile kliniczne pacjentów z zaburzeniami przetwarzania słuchowego APD

Wśród pacjentów z ośrodkowymi zaburzeniami słuchu wyróżnia się trzy najczęściej występujące profile kliniczne, różniące się lokalizacją uszkodzenia, dominującymi objawami, a w konsekwencji postępowaniem terapeutycznym:

ZABURZENIA SŁYSZENIA NA POZIOMIE FONOLOGICZNYM (ang. Decoding Deficit) są najczęstszą postacią ośrodkowych zaburzeń słuchu. Ich istotą są zaburzenia identyfikacji, różnicowania i zapamiętywania cech akustycznych dźwięków mowy oraz trudności w rozumieniu mowy w hałasie. Dzieci z tego typu zaburzeniami mają problemy z różnicowaniem zmian wysokości i głośności dżwięków, fonemów (głosek), co przekłada się na trudności w czytaniu i pisaniu oraz często współwystępujące wady wymowy. Przyjmuje się, że przyczyną tego typu zaburzeń jest nieprawidłowe funkcjonowanie struktur nerwowych zlokalizowanych w lewym płacie skroniowym.

Problem z rozumieniem mowy w hałasie u tych dzieci wynika z nieprawidłowej percepcji zmian wysokości dźwięku, a nie z problemów z koncentracją uwagi.

Terapia zaburzeń słyszenia na poziomie fonologicznym opiera się na ćwiczeniach:

• różnicowania długości, wysokości i kolejności  dźwięków

• analizy aspektów czasowych dźwięku

• funkcji fonologicznych z użyciem modyfikowanych komputerowo dźwięków mowy

ZABURZENIA UWAGI SŁUCHOWEJ (ang. Auditory Attention Deficit) to drugi pod względem częstości występowania profil zaburzeń APD. Dzieci z zaburzeniami uwagi słuchowej mają duże trudności w rozumieniu mowy w niekorzystnych warunkach akustycznych (w hałasie), szczególnie gdy równocześnie mówi kilka osób. Charakterystyczne są również trudności z dłuższym utrzymaniem uwagi, impulsywność oraz zaburzona krótkotrwała pamięć słuchowa. U dzieci tych często rozpoznawane są współistniejące zaburzenia uwagi (ADD) lub zaburzenia uwagi z nadreaktywnością (ADHD).

Postępowanie terapeutyczne w tej grupie obejmuje ćwiczenia rozumienia mowy w hałasie oraz ćwiczenia krótkotrwałej pamięci i uwagi słuchowej. Uczniowie należący do tego profilu APD powinni siedzieć w pierwszych ławkach, korzystna jest dla nich nauka w klasie integracyjnej. U dzieci z najbardziej nasilonymi objawami, dobre efekty uzyskuje się dzięki zwiększeniu głośności mowy nauczyciela w stosunku do szumu w klasie, poprzez stosowanie systemów wspomagających słuchanie, tzw. systemów FM.

ZABURZENIA INTEGRACJI (ang. Integration Deficit) są rzadziej spotykaną formą ośrodkowych zaburzeń słuchu. Dzieci z zaburzeniami integracji słuchowo-wzrokowej mają trudności w zadaniach wymagających dobrej współpracy prawej i lewej półkuli mózgowej, takich jak: rozumienie ze słuchu, rysowanie, pisanie i czytanie, taniec oraz wykorzystanie i stosowanie prozodycznych cech mowy. Przyczyną tych problemów są nieefektywne procesy wymiany informacji pomiędzy prawą i lewą półkulą mózgową, w związku z niedojrzałością lub uszkodzeniem łączącego je ciała modzelowatego (spoidła wielkiego mózgu) oraz połączeń pomiędzy mózgiem i móżdżkiem.

Postępowanie terapeutyczne w przypadku zaburzeń integracji słuchowo-wzrokowej obejmuje ćwiczenia uwagi i lateralizacji słuchowej, ćwiczenia integracji i separacji międzyusznej, trening muzyczny – w tym trening lokalizacji dźwięków, oraz klasyczne ćwiczenia korzystania z cech prozodycznych mowy. Często deficyt integracji ujawnia się już w młodszym wieku i są one wówczas rehabilitowane  metodą integracji sensorycznej.

Dla każdego dziecka z rozpoznanymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego APD, powinno się wybrać odpowiedni, zindywidualizowany program terapeutyczny właściwy dla profilu klinicznego APD.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Zapisz się na szkolenie z Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego APD:

Zapisz się na szkolenie